Δεν ξέρω τί συνηθίζεται να γράφουν στην αρχική ενός μπλογκ για αυτό θα αυτοσχεδιάσω και θα πάρω το ρίσκο να σας πω δύο πράγματα για μένα(καλά μπορεί να μην είναι και δύο ακριβώς)!

 

Γεννήθηκα τον καυτό Ιούνιο του 1988 παρόλα αυτά αψηφώ τους νόμους της φύσης και φέτος έκλεισα τα είκοσι για.... τέταρτη ή πέμπτη φορά. 

 

Με λένε Πόπη και κυκλοφορώ και ως δηλητηριώδης παπαρούνα (Poisonous Poppy) ή ως μεγαλοπρεπής βασίλισσα του κόσμου (μου)(Cl3opatra με τρία, όχι έψιλον!) Λένε πως έχω καυστικό χιούμορ (κάποιοι ίσως να υποστήριζαν και καμένο!) και έτσι μου αρέσει να γράφω και ενίοτε να ζωγραφίζω (ειδίκευση: body paint moutzouré).

 

Αν με ρωτήσεις τι άλλο κάνω πέρα από το να λιώνω στο λατρεμένο μου pc θα σου πω πως σπουδάζω Γλωσσολογία, και εδώ είναι η στιγμή που πετάγομαι και σου λέω ότι «Γλωσσολογία είναι η επιστήμη που μελετά τα γλωσσικά συστήματα, τις γλώσσες του κόσμου σε απλά ελληνικά και γλωσσολόγος δεν είναι κανας γιατρός, αλλά ο ερευνητής των γλωσσών χωρίς να χρειάζεται να μιλάει καμιά 'κατοστή γλώσσες!» (όχι ότι θα με χάλαγε να μιλάω δυό-τρεις παραπάνω).

 

Τώρα μάλλον θα πρέπει να πω το γιατί είμαι εδώ και γιατί είσαι εκεί και με διαβάζεις ξοδεύοντας τον (δήθεν τάχα) πολύτιμο χρόνο σου... Εδώ και καιρό έγραφα που και που σε κανά μπλογκ, ξέρεις τελείως περιστασιακά και όταν είχα έμπνευση... Παρόλα αυτά η πραγματική αφορμή που είμαστε εδώ είναι ο φίλος μου ο Νικόλας που κατά καιρούς μου έλεγε «Πόπη μου, να αρχίσεις να γράφεις σε μπλογκ, γράφεις φοβερά, πραγματικά αλήθεια σου λέω!» παίζει να μου το είχε πει και δέκα φορές, εγώ όμως κλασικός ανασφαλής άνθρωπος και έχοντας ήδη αποτύχει μια φορά στο μπλόγκ-ing δίσταζα... και εδώ ήρθε μία γυναίκα καταλύτης η κα Μαριάννα Κ. («Το να ξέρει κανείς τι αξίζει είναι ο μισός δρόμος για την επιτυχία.») η οποία μάλλον ήρθε και επιβεβαίωσε τον αγαπημένο μου Νικόλα.  Με τούτα λοιπόν και με 'κείνα... voilà και here I am! 

 

Πριν κλείσω λοιπόν αυτή την μικρή μας γνωριμία πρέπει να πω ότι το όνομα του μπλογκ είναι μάλλον κοινότυπο αλλά εμένα προσωπικά η φράση αυτή του Καρτεσίου με έχει σημαδέψει από την πρώτη λυκείου «Σκέφτομαι άρα αμφιβάλλω άρα υπάρχω». Το παν είναι η σκέψη μα ακόμα σημαντικότερη η αμφισβήτηση, αυτός είναι κιόλας ο λόγος που προτιμώ να πιστεύω πως η αμφισβήτηση προηγείται της σκέψης γιατί ουσιαστικά την δημιουργεί και την τροφοδοτεί!

 

Είστε όλοι λοιπόν ευπρόσδεκτοι στον «κόσμο» μου, ελάτε να μοιραστούμε τις σκέψεις, τις ιδέες και τους προβληματισμούς μας. Σκοπός δεν είναι να γράφω μόνο εγώ αλλά και εσείς, άμεσα ή έμμεσα, μέσα από σχόλια ή μέιλ σας. 

 

 

Καλώς ήρθατε &

 καλό μας κάψιμο!